Terugblik stage Amber Sonck
Van februari tot april liep Amber Sonck stage in het Gezellearchief. Ze werkte mee aan het brievenproject ‘Vrouwen van papier’. Binnen dit project stond Amber in voor de transcriptie en annotatie van de brieven van Katharine Woodlock en Jemima Hazeland, twee Engelstalige correspondenten van Gezelle. In een kort interview blikken we terug op Ambers stage.
Vanwaar de keuze voor een stage bij het Guido Gezellearchief?
Een tweetal jaar geleden kwam ik al in contact met het werk van Guido Gezelle via een cursus Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit Gent. De cursus wekte mijn interesse op om meer te weten te komen over – zoals Professor T’Sjoen het destijds verwoordde – het ‘West-Vlaamse dichtwonder’. De mogelijkheid om mee te kunnen helpen aan het Guido Gezelle Project leek mij dan ook de ideale gelegenheid om dat te verwezenlijken. Vooral het project 'Vrouwen van papier' sprak mij heel erg aan, omdat het onder andere doelt op een betere vertegenwoordiging van vrouwen in biografische databanken en bronnen.
Wat was je taak precies binnen het project ‘Vrouwen van papier’?
Ik verzorgde de online editie van twee vrouwelijke correspondenten van Guido Gezelle: de Ierse gouvernante Katharine Woodlock en de Engelse Jemima Hazeland. Mijn taak bestond voornamelijk uit het transcriberen, maar ook inhoudelijk verrijken van de brieven. Wat mij vooral aansprak aan het project, is dat de online brieveneditie een stem geeft aan vrouwen uit verschillende lagen van de maatschappij; baronessen, religieuzen, fabrieksmeisjes, Engelse vrouwen,…. Via hun getuigenissen aan Gezelle worden ze als het ware terug een beetje tot leven gewekt.
Waarover schreven ze vooral? Kan je een paar opmerkelijke quotes of passages met ons delen?
Vooral de getuigenissen van Katharine Woodlock zijn mij bijgebleven. Ondanks dat ze vooral klaagt over haar vele tegenslagen en de angst om ouder te worden, kaart ze ook serieuzere onderwerpen aan, zoals de genderongelijkheid in de maatschappij:
“Monsieur & I got on splendidly we shall become quite good friends if that continues he is so thoroughly good I cannot but respect him & I am almost beginning to admit what I have been fighting against all my life – namely that man is a superior animal to woman, and I heartily wish I had been born one. One can be anything do anything as a man as a woman one is the mere plaything of fate.”
Katharine nam wel vaker geen blad voor de mond, wat haar brieven soms dan ook een komische ondertoon geeft: “I have just been reading the good saint’s life – his favorite virtue was holy poverty – it is not mine.”
Heb je Gezelle op een andere manier leren kennen?
Ik ben vooral meer te weten gekomen over de levens van zijn vrouwelijke correspondenten, en hoe die elk op hun manier uniek en opmerkelijk zijn. Wat mij echter wel duidelijk is geworden, is dat Gezelle een extreem druk man moet zijn geweest als hij naast zijn veelheid aan andere bezigheden ook nog eens met 200 vrouwen correspondeerde. Toch blijkt uit de brieven hoe Gezelle vooral als een ware steun en toeverlaat optreedt; iemand die je in vertrouwen nam en waar je troost uithaalde. De brieven geven kortom een vrouwelijke, maar vooral menselijke blik op Gezelle als persoon.
