Gezelles Bibliotheek

“Wat hij las, waren oude boeken, oude vlaamsche het meest, gestoken in perkamenten of kalfsleeren banden: hij las daarin traag en genietend, zóó diep verslonden, dat hij met zijn vingernagels het bloed uit zijn kalen schedel aan ‘t krabben was zonder dat hij het wist. Hij las, en als hij op een van die oude woorden kwam, die rijk en gezond, uit de schrijftaal vervallen maar nog levend op de lippen van het volk lagen, dan nam hij zijn potlood en onderstreepte zijn woord, zijn gevonden schat, met een diep genoegen en las dan verder om alweer hetzelfde te doen”

“Kort nog vóór hij van Kortrijk wegging had Guido Gezelle, onder zijne boeken en schriften groote kuisch gehouden: er was in de stad eene leesboekerij voor ‘t volk, en, de dichter wilde twee vliegen met eenen klap slaan; zichzelf van wat boeken ontlasten en een goed werk doen met de leenbibliotheek te helpen van boeken voorzien. Daarom liet hij met eene stootkar een groot deel van zijn boeken wegbrengen naar de volksleeszaal.”