Brief van Alfons Dassonville aan Guido Gezelle
Dassonville vraagt Gezelle om in zijn plaats Min Modersprak, een oud Nederduits lied van Klaus Groth, te vertalen in hedendaags Vlaams.
Bekijk alle foto's
Min Modersprak
Het Nederduits lied waarvan sprake in de brief is Min Modersprak van Klaus Groth (1819 - 1899). Hij was de grondlegger van de Nederduitse of Platduitse literatuur. Gezelle had Groth ontmoet toen hij in 1861 Brugge bezocht ter gelegenheid van het Kunstcongres in Antwerpen.
Min Modersprak
Min Modersprak, wa klingst du schön!
Wa büst du mi vertrut!
Weer ok min Hart as Stahl un Steen,
Du drevst den Stolt herut.
Du bögst min stiwe Nack so licht
As Moder mit ęrn Arm,
Du fichelst mi umt' Angesicht
Un still is alle Larm.
Ik föhl mi as en lüttjet Kind,
De ganze Welt is weg.
Du pust mi as en Vœrjahrswind
De kranke Boss torecht.
Min Obbe folt mi noch de Hann'
Un seggt to mi: Nu bę!
Un "Vaderunser" fang ik an,
As ik wul fröher dę.
Un föhl so deep: dat ward verstan,
So sprickt dat Hart sik ut.
Un Rau vunn Himmel weiht mi an
Un Allns is wedder gut!
Min Modersprak, so slicht un recht,
Du ole frame Ręd!
Wenn blot en Mund «min Vader» seggt,
So klingt mi't as en Będ.
So herrli klingt mi keen Musik
Un singt keen Nachtigall;
Mi lopt je glik in Ogenblick
De hellen Thran hendal.
Authorship
Klaus Groth
uit: Quickborn: Volksleben in Plattdeutschen Gedichten ditmarscher Mundart
Mijn moedertaal
Guido Gezelle maakte een vrije vertaling van het Nederduitse lied van Klaus Groth. Hij schreef het bijna onmiddellijk op 24 januari op de keerzijde van de brief en stuurde het naar Dassonville met de boodschap "zend er mij een afschrift van, a.u.b."
Mijn moedertaal
Hoe geren hoore ik onbesnoeid
u, moederlijke taal,
die 't valsch-zijn uit mijn herte roeit,
en 't boos-zijn, altemaal.
Gij buigt den taaien hals mij, net
als Moeder plag te doen,
wanneer zij, op heur schoot gezet
mij paaide, met nen zoen.
Ik worde weêr een kind, wanneer
'k u lieve woorden zeg;
geen windtje en kust er half zoo teer
mijn zure zorgen weg.
Ik hoore, in Grootheers handen zoet,
mij, — vijftig jaar nadien! —
nog "onze-Vader, weest-gegroet"
herhalen, op mijn knie'n.
— 'k Versta dan 't oud gebed weêrom,
mijn herte is welgezind,
en 't heet de vreugden willekom
van 't eenmaal vreugdig kind.
Hoe geren hoore ik onbesmet
u, moederlijke taal,
wanneer ik, als een schietgebed,
't woord "Vaderken!" herhaal.
'k Moet weenen dan, en niet en doet
mij weenen: nachtigaal
noch orgel, zong hij nog zoo zoet,
als gij, mijn moedertaal!
Guido Gezelle
Alfons Dassonville
Alfons Dassonville correspondeerde vooral over taalkunde met Guido Gezelle. In deze brief vraagt hij de vertaling van het Nederduitse lied voor anderen aan. Hij was toen leraar aan het college van Poperinge
