Gezelle in tijden van corona
Kunstenaar schrijft gedicht van Guido Gezelle op raam van rusthuis voor bewoners in quarantaine
Jee Kast (Foto, Wikimedia)
Poëzie van Gezelle als middel tegen eenzaamheid
Het Laatste Nieuws meldt dat de Hasseltse woordkunstenaar Jee Kast wil voorkomen dat de ouderen zich tijdens de coronacrisis eenzaam voelen. Hij wil dat we een brief schrijven naar ouderen in quarantaine en organiseerde daarom een nationale briefschrijfdag. Zelf schreef hij op de ramen van een rusthuis een gedicht van Guido Gezelle in spiegelschrift.
Meezen
Jee Kast koos voor het gedicht Meezen, omdat het bijna lente is en de meeste oudere mensen vertrouwd zijn met Gezelle. Het is een vrolijk gedicht vol klank en speelse woorden.
Meezen
Twintig meezenvoetjes
hippelen in 't groen,
zurkelende zoetjes,
zoo de meezen doen.
Sprongen, rechte en kromme,
doen ze elkander na,
oppe, neêre, en omme,
ga en wederga.
Elk, op elk z'n taksken,
laat z'n tonge gaan;
elk het meezenfrakske, en
't meezenmutsken aan.
Voor die 't frakske maken,
één' duim, of drie quart
kost het, van blauw laken,
met 'en lapken zwart.
Uit die kleene lapkes,
zwarter als laget,
snijen de meezen kapkes,
volgens hunne wet.
'k Zie ze geren spelen,
'k hoor ze geren, 's noens,
bobbelender kelen,
babbelen bargoensch.
't Zit entwaar 'en spinne,
't ronkt entwaar 'en bie:
snappen doen ze ze inne,
zonder «een-twee-drie.»
Hoort ze vijzevazen,
altijd even stout;
reppen, roeren, razen,
weg en weêre, in 't hout!
«Mij!» zoo roept er eene,
«mij, die mugge!» — «Dij?»
wederroept Marleene,
«mij, Martijne, mij!»
Twee, die wetten weten,
deelen 't heltegoed:
eten en vergeten
mensche en meeze moet!
Guido Gezelle
