Brief van Alfons De Leyn aan Guido Gezelle
Alfons De Leyn laat Gezelle weten dat Joseph Ryelandt de vraag afwijst om muziek te schrijven voor het pelgrimslied voor St.-Idesbald, een lied voor de feestelijkheden in Brugge in 1896. Het comité overweegt zich te richten tot de Hr. Reyns, kapelmeester van de Sint-Salvatorskathedraal te Brugge. Hij is het volkse genre meer genegen en componeerde al "Denmerken met vreugde galmen" voor de stoet van Karel De Goede in 1884. Alvorens Reyns aan te spreken, brengt De Leyn Gezelle hiervan op de hoogte.
Bekijk alle foto's
Joseph Ryelandt
De Brugse componist Joseph Ryelandt wijst de vraag af om muziek te schrijven voor Gezelles pelgrimslied voor St.-Idesbald, een lied voor de feestelijkheden in Brugge in 1896. Hij schrijft geen populaire muziek. Het comité overweegt zich te richten tot de Hr. Reyns, kapelmeester van de Sint-Salvatorskathedraal te Brugge.
Bedevaartslied voor de Heilige Idisbald
Guido Gezelle schreef dit bedevaartslied voor de Heilige Idisbald voor de aanstaande feesten te Brugge.
Een beevaartslied voor Idisbald
Geeft de vanen de locht,
voert het Kruise in den tocht;
en, die God in zijn vrienden wilt eeren,
heft uw stemmen! Welaan,
Idisbald op de baan
komt gevoerd, uit de kerke des Heeren.
Tusschenzang:
In den noode uw volk en bloed,
voor den throon van God getreden,
Idisbald, uw hulpgebeden
voelen doet!
't Is de wille en 't gebod
van den Herder dien God
alle herders tot Roomen doet leiden,
dat wij, heerlijk en schoon,
onzen ouden patroon
eenen nieuwen verjaardag bereiden.
In den noode, enz.
Hij kwam, edel en groot,
uit den machtigen schoot
van ons Vlandren hiervoortijds gerezen; maar de naam van den held,
op den autaar gesteld,
zou nog hooger van edeldom wezen.
In den noode, enz.
Doch, hoe hooge van stand
bij de grooten, in 't land,
hij heeft alles verlaten dat hooge is
en, geleegd of verhoogd,
uit zijn werken getoogd
dat ootmoedig zijn groot in Gods ooge is.
In den noode, enz.
Zijn gebeente, bevrijd
voor den tand van den tijd,
voor 't geweld van die 't wilden vernielen, hier te ruste geleid,
het verrijzen verbeidt,
tot den troost en de hope onzer zielen.
In den noode, enz.
Idisbald, die de pracht
van het hof hebt veracht,
om, in de eenheid verborgen, te bidden, Idisbald, het bedied
van uw voorbeeld gebiedt
dat de pracht ook verdwijne uit ons midden.
In den noode, enz.
Hoogeerweerde Prelaat,
gij voldiendet den Staat
en Gods Kerke getrouwe, al uw leven:
ook bij ons en zij 't werk
voor Gods volk en Gods Kerk
aan geen trouwlooze dienaars gegeven!
In den noode, enz.
Idisbald, door wiens hand
wierd de zoom van ons land,
uit de zee die hem knaagde, gedolven: door uw hulp zij de zee
dezer wereld, vol wee,
uit ons herte geweerd, en heur golven!
In den noode, enz.
Laat in Vlandren de liên,
die u eeren, geschiên,
dat het volk, hun te schade en te schande, niet bedriegbaar en zij
door den vijand, dien gij
hebt gestreên en gebeên uit den lande.
In den noode, enz.
Geeft de kranken en al
die, bermhertig, ze zal
in hun lijden, om Gods wille laven,
en de zusters niet min,
die hun leven daarin
hier besteên, ook uw geestelijke gaven.
In den noode, enz.
Gij die God hebt gediend
boven al, zijt de vriend
van die vrome levitengemeente,
die, ten autaar gewijd,
gij vereerende zijt
met een deel van uw heilig gebeente.
In den noode, enz.
Zij het land, zij de stad,
die 't geluk heeft gehad,
Idisbald, u te aanschouwen in 't leven,
door de hulpe en de kracht
uwer biddende macht,
tot uw eeuwig aanschouwen verheven!
In den noode, enz.
Guido Gezelle
Op vraag van Hendrik Rommel, directeur van het Sint-Lodewijkscollege, schreef Gezelle deze cantate.
Cantate op den Zaligen Idisbald
Idisbald, Idisbald,
uit uw graf in het noorden,
is een' stemme opgestaan,
die de Vlamingen hoorden:
Idisbald, Idisbald!
Idisbald, en de kracht
van uw' naam, van uw leven,
Idisbald, wederklonk
tot in 't hert uwer neven:
Idisbald van der Gracht!
Begraven onder puin en zand,
vergeten, ligt in Vlanderland
uw heilig lijk, o Idisbald:
verrijzen zal 't!
Verrijzen, niet zoo iedereen
die stierf, ten jongsten dage alleen:
verheerlijkt zal 't, heropgestaan,
ten autaar gaan.
Daar komt het al en bedevaart,
dat lijdende is, ten Duinewaard;
daar komen kranke en blinde liên
Gods wond'ren zien.
Zoo heeft God zelve, o vlaamsche held,
in heerlijkheid uw graf hersteld:
de wegen Gods uw eigen bloed
nu volgen moet.
Te Roomen heerscht de Paus
en schouwt in alle landen,
het lijden van Gods kerk,
heur' boeien en heur' banden.
Op de oude wereldstad,
op Brugge, rust voldaan
zijn herderlijk genot
en blijft zijne ooge staan.
Daar bloeit de Kerke Gods,
daar blijft zij alle dagen,
geheiligd door Gods hand,
Hem weerde vruchten dragen:
na Karel, Idisbald
— o kracht van 't Heilig Bloed! —
des Pausen oordkondschap
ons zalig heeten doet!
Idisbald, Idisbald,
in ons Vland'ren geboren,
die voor 't Hof hebt den dienst
van Gods kerke verkoren;
die de kranken alom
zijt een' hulpe bedegen;
die, vereerd, uit het graf
zijt ten autaar gestegen;
Idisbald, Idisbald,
zijt de staf, zijt de steun,
zijt de moed, zijt de macht,
zijt de hope van Brugge,
Idisbald van der Gracht!
Guido Gezelle
