Jacques Lambrecht
Brugge 08.01.1842 - Fauvilliers (Luxemburg) 16.05.1903
Jacques Lambrecht en zijn broer Camille waren oud-leerling van het kleinseminarie te Roeselare. Jacques was een biechteling van Gezelle, correspondeerde met Gezelle en was goed bevriend met Van Oye. Gezelle zou ook een gedicht voor zijn afscheid geschreven hebben. Lambrecht was vooral in het drukkerswezen actief. Samen met zijn broer werd hij in 1864 vennoot in de Brugse uitgeverij van Edward Gailliard, waar onder meer Rond den Heerd gedrukt werd. In 1872 was hij medeoprichter van de Brugse afdeling van het Willemsfonds. Hij werkte mee aan tijdschriften als La Plume en de Halletoren. Samen met Julius Sabbe was hij lid van de Breydelcommissie.
Het failliet van de bank Dujardin betekende het einde van Gailliard & co. Jacques vertrok naar Blankenberge waar hij in de jaren 1870 en 1880 verbleef als drukker-uitgever. Hij beheerde er ook de toeristische dienst en raakte er betrokken bij het debat rond de Brugse zeehaven. Toen die er kwam, componeerde hij een aantal feestliederen die gepubliceerd werden in de Journal de Bruges en ook apart uitkwamen. Begin de jaren 1890 vestigde hij zich als graanhandelaar aan de Brugse Komvest.
In het tijdschrift Kunst publiceerde hij gedichten en taalkundige bijdragen. Hij liet zich ook opmerken door zijn negatieve reactie tegen de eventuele oprichting van een Brugs monument voor Georges Rodenbach.
In de jaren 1897-98 zocht hij opnieuw contact met Gezelle. In 1901 publiceerde hij de bundel Dwerg-gedichtjes. Die bundel was zo experimenteel dat de klankwoorden volgens Karel Jonckheere als voorlopers van het werk van de vijftigers konden beschouwd worden. De titel is een verwijzing naar de Kleengedichtjes van Gezelle, die Lambrecht kende van het Kleinseminarie van Roeselare. Sommige gedichten zijn opgedragen aan Gezelle, andere aan Julius Sabbe en Eugeen van Oye. De bundel staat vol oude woorden en vreemde samenstellingen en ademt een Gezelliaanse sfeer uit. Ook imiteert hij Gezelles "Gierzwaluwen".
Het failliet van de bank Dujardin betekende het einde van Gailliard & co. Jacques vertrok naar Blankenberge waar hij in de jaren 1870 en 1880 verbleef als drukker-uitgever. Hij beheerde er ook de toeristische dienst en raakte er betrokken bij het debat rond de Brugse zeehaven. Toen die er kwam, componeerde hij een aantal feestliederen die gepubliceerd werden in de Journal de Bruges en ook apart uitkwamen. Begin de jaren 1890 vestigde hij zich als graanhandelaar aan de Brugse Komvest.
In het tijdschrift Kunst publiceerde hij gedichten en taalkundige bijdragen. Hij liet zich ook opmerken door zijn negatieve reactie tegen de eventuele oprichting van een Brugs monument voor Georges Rodenbach.
In de jaren 1897-98 zocht hij opnieuw contact met Gezelle. In 1901 publiceerde hij de bundel Dwerg-gedichtjes. Die bundel was zo experimenteel dat de klankwoorden volgens Karel Jonckheere als voorlopers van het werk van de vijftigers konden beschouwd worden. De titel is een verwijzing naar de Kleengedichtjes van Gezelle, die Lambrecht kende van het Kleinseminarie van Roeselare. Sommige gedichten zijn opgedragen aan Gezelle, andere aan Julius Sabbe en Eugeen van Oye. De bundel staat vol oude woorden en vreemde samenstellingen en ademt een Gezelliaanse sfeer uit. Ook imiteert hij Gezelles "Gierzwaluwen".
