Emma Coeckelbergh

Emma Coeckelbergh werd geboren op 22 september 1851 in Antwerpen als tweede kind van Franciscus Julianus Coeckelbergh en Maria Ludovica Paridaens. Het gezin verhuisde op 10 december 1871 van Antwerpen naar Sint-Niklaas, waar haar ouders een textielfabriek dreven. In 1878 verhuisden ze naar Temse, waar haar vader op 19 december 1879 overleed. Emma Coeckelberg begon haar literaire carrière in haar twintiger jaren en publiceerde diverse dichtbundels, waaronder "Conte Indien. La Mandragore, poème" (1874), "Heures Perdues" (1874), "Les Epines" (1875), en "Sentiers Perdus" (1877). Haar poëzie wordt gekenmerkt door romantische, melancholische en empathische thema's, en ze ontving meerdere onderscheidingen bij poëziewedstrijden in Bordeaux. Ze ontmoette de componist Edgar Tinel in 1875, met wie ze bleef corresponderen en uiteindelijk trouwde in 1877. Het echtpaar vestigde zich in Brussel en kreeg zes zonen. Coeckelbergh vertaalde ook verschillende van Tinels muzikale werken naar het Frans en werkte nauw met hem samen aan zijn composities. Ze correspondeerde ook met de dichter Guido Gezelle en vroeg hem in 1889 voor een gelegenheidsgedicht voor de eerste communie van haar zoon Joseph Tinel. Gezelle bezorgde haar het gedicht 'Wat kan een schamel kind' ter publicatie op het gelgenheidsdrukwerk. Na de dood van Edgar Tinel in 1912 bleef Emma wonen in Elsene, waar ze in 1921 overleed op 69-jarige leeftijd. Haar literaire nalatenschap omvat zowel gedichten als proza, gepubliceerd onder haar eigen naam en pseudoniemen.