Emiel De Visschere

Emiel De Visschere studeerde rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en doctoreerde er in 1886. Hij was actief binnen de radicaal Vlaamse Katholieke studentenverenigingen. Zo was hij medeoprichter van de Vlaamsche Strijdersbond (1886). Hij was ook actief in de Landdagbeweging en uitgever van De Vlaamsche Leeuw (1886). Na zijn studies vestigde De Visschere zich als advocaat te Brugge. Hij bleef verder actief binnen de studentenbeweging. Hij was medestichter en eerste hoofdman van de Oud-Hoogstudentenbond van West-Vlaanderen (12.1886) en hij was één van de oprichters en de hoofdman van het Katholiek Vlaamsch Studentenverbond (1890). Hij maakte deel uit van De Vrije Vlamingen (1886), één van de meest radicale, vlaamsgezinde verenigingen van Brugge. Hij werd uitgesloten van de Brugse katholieke kring La Concorde wegens een felle aanval in het strijdblad van De Vrije Vlamingen, De Klauwaert. Verder was hij de stichter van de Vlaamsche Gildenbond (1890), lid van de Sprekersbond (de latere Christene Volkspartij) en één van de grondleggers, bestuurder en secretaris (1897) van de Vlaamsche Katholieke Landsbond. Hij was ook actief als gemeenteraadslid te Brugge (1895-1899), waar hij zich inzette voor de arbeiders en voor de invoering van het Nederlands in de Brugse gemeenteraad.