Alfons Mervillie
Wontergem 17.05.1856 - Kortrijk 04.04.1942
Alfons Mervillie , zoon van Pieter Mervillie, landsman, en Regina Quintyn, was een componist, vertaler, prozaschrijver (in didactisch-volkse trant) en gelegenheidsdichter. Hij was een taalparticularist en "buitensporig taalpurist" (De Vleeschouwer). Aan het kleinseminarie te Roeselare was hij leerling van H. Verriest. Hij was een geestdriftig muziekliefhebber en bewonderaar van Bach.
Hij werd priester op 27.08.1882 en op 03.10.1880 leraar orgelspel en kerkzang aan de nomaalschool en kosterschool te Torhout. Vanaf 1891 was hij onderpastoor te Dudzele (27.11.1891), Nieuwpoort (15.05.1896), en Aartrijke (23.11.1898), en pastoor te Nieuwkapelle (22.08.1913).
Hij schreef verschillende bijdragen in Biekorf, en was de auteur van 12 liederen uit de gedichten van Guido Gezelle, op muziek gezet en hem opgedragen. Leipzig, 1884 (1886, uitgebreid, met een inleiding op schoonheidsleer), Gusten, verhaal uit den ouden tijd, Brugge, 1891 en Evangeline, Roeselare, 1901 (metrische vertaling uit Longfellow).
Hij werd priester op 27.08.1882 en op 03.10.1880 leraar orgelspel en kerkzang aan de nomaalschool en kosterschool te Torhout. Vanaf 1891 was hij onderpastoor te Dudzele (27.11.1891), Nieuwpoort (15.05.1896), en Aartrijke (23.11.1898), en pastoor te Nieuwkapelle (22.08.1913).
Hij schreef verschillende bijdragen in Biekorf, en was de auteur van 12 liederen uit de gedichten van Guido Gezelle, op muziek gezet en hem opgedragen. Leipzig, 1884 (1886, uitgebreid, met een inleiding op schoonheidsleer), Gusten, verhaal uit den ouden tijd, Brugge, 1891 en Evangeline, Roeselare, 1901 (metrische vertaling uit Longfellow).
